تغذیه مصنوعی را می توان عملیات طراحی شده انسان برای انتقال آب از سطح زمین به داخل لايه آبدار، تعریف کرد.
افت زیاد سطح ایستابی و روند نامطلوب كمی و كیفی آبدهی چاه‌ها، چشمه و قنات‌ها در اغلب دشت‌ها، به هم خوردن تعادل آبی وبه تبع آن تعادل زیست محیطی حوزه‌های آبخیز، ناپایداری كشاورزی و در نهایت تشدید روند بیابان‌زایی در كشور معلول مستقیم بهره برداری بیش از حد از منابع آب زیر زمینی است.
تغذیه مصنوعی آبخوان‌ها به روش پخش سیلاب در دشت‌ها راهكاری است كه تاكنون در خیلی از مناطق كشور اجرا شده است.
درباره این سایت